„Nadzieja”

Słowa: Maria Anna Furman – 14.03.2013 r.
Wykonawca: „Olivia”

Zbuntowana z nikczemnej pokusy
Podstępnie zrodzonej zawiści
W pogardzie patrzyła na ludzi
Próbowała Anioły obudzić.

    Najwyższemu dorównać nie mogła
    Opór stawiała dumnie
    Wołała o wojnę serc otumanionych
    Bój tocząc, a bój był to próżny.

Growl:
Nadzieja twoja przepadła
Pożarła ją wieczna niedola
Chwała piekielnym Aniołom
Otulą cię w swoje ramiona.

    Zbyt dobrze widzę i płaczę
    Nad owym strasznym upadkiem
    Opuszczą cię czarne Anioły
    Zostaniesz z sercem rozdartym!

Otulona pragnieniem chwały
Strąciła płynący żar dobra
Była potęgą uczynków straszliwych
Niezwyciężona, jak umysł i dusza.

    Władcą być lepiej niż sługą
    nie musieć kosztować goryczy
    Próbować jeszcze coś odzyskać
    W morzu – zapomnienia i w ciszy!